Στέκω ψηλά και σε παρατηρώ με απορία, βήμα κοφτό, δειλό, μικρό, συμμαζεμένο, φόβος μήπως ταράξεις τον αέρα. Κι η αγωνία στα μαλλιά σου ξαπλωμένη, μην κάτι πεις, μη συσπασθεί το πρόσωπό σου, μη σε προδώσει η ανεπαίσθητη ρυτίδα, μήπως τα μάτια δείξουν περισσότερο σαγήνη, και η φωνή σου, να μην ξεφύγει από τα τετριμμένα. Τις […]