“ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΠΕΣΑΝΕ”

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ – ΠΟΙΗΣΗ:  ΣΟΦΙΑ ΛΙΓΝΟΥ.

ΠΟΙΗΣΗ:  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ.

ΔΙΑΣΚΕΥΗ – ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:  ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΛΕΖΕΛΛΗΣ.

ΑΦΗΓΗΤΕΣ – ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ:   ΑΝΝΑ ΑΓΓΕΛΑΤΟΥ – ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,   ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΑΒΒΕΤΑΣ,   ΣΟΦΙΑ ΛΙΓΝΟΥ,   ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ,   ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΑΓΟΥΤΕΛΗ,  ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ ΠΑΛΟΥΔΗ,   ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ,   ΜΥΡΤΩ ΤΖΕΦΕΡΑΚΟΥ,   ΝΕΚΤΑΡΙΑ ΣΟΥΚΑΡΑ,   ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΧΟΙΝΟΧΩΡΙΤΗΣ.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΤΡΑΓΟΥΔΙ:  ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΓΑΛΟΥΔΗΣ

ΣΟΛΙΣΤ ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ:  ΖΩΗ ΤΗΓΑΝΟΥΡΙΑ

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΕΛΕΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.

 

<<ΝΥΜΦΗ ΤΟΥ ΑΜΒΡΑΚΙΚΟΥ >> (ΣΟΦΙΑ ΛΙΓΝΟΥ)

Μες τις παλάμες σου κρατάς
του Αμβρακικού τον κόλπο ,
ανάμεσα στα δυό βουνά ,
κυρά μου , ξαπλωμένη ,
και ροβολούν για να λουστούν
στης θάλασσας την άλμη
η πρασινάδα της ελιάς
και του μαΐστρου η αύρα .

Κρατάς από παλιά γενιά ,
Λιμναία τ΄όνομά σου ,
τα τείχη στέκουν γίγαντες,
βουβοί ,αποκαμωμένοι,
έχουν να πούνε θάματα ,
πολέμους, κατακτήσεις.
Τη μια Βάλτο σε είπανε ,
Καρβασαρά την άλλη ,
μα, νύμφη του Αμβρακικού
πάντοτε, συ , θα μένεις .
(ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ ,5/10/2019)

Στέκω ψηλά
και σε παρατηρώ με απορία,
βήμα κοφτό,
δειλό, μικρό,
συμμαζεμένο,
φόβος
μήπως ταράξεις τον αέρα.
Κι η αγωνία
στα μαλλιά σου ξαπλωμένη,
μην κάτι πεις,
μη συσπασθεί το πρόσωπό σου,
μη σε προδώσει
η ανεπαίσθητη ρυτίδα,
μήπως τα μάτια
δείξουν περισσότερο σαγήνη,
και η φωνή σου,
να μην ξεφύγει
από τα τετριμμένα.
Τις ίδιες φράσεις,
ίδιες εκφράσεις
ίδια ανάσα.
Φόβος μονάχα…
Μη γίνει αντιληπτό
πως αναπνέεις.
Κλεφτά, κοφτά,
δειλά, συμμαζεμένα.
Κι εγώ, που αναδύθηκα
ως Αφροδίτη
από τη μήτρα της αβύσσου,
αναρωτιέμαι
πώς τάχα το δικό μου
ανάριο βήμα
θα συνταιριάξει
τελικά με το δικό σου …