ΣΤΑΜΑΤΗ ΓΙΑΚΟΥΜΗ: “ΕΝΑ ΜΥΘΟ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ”. (ΜΙΚΡΟ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 938 ΚΠολΔ).

“ΕΝΑ ΜΥΘΟ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ”

Ένα μύθο θα σάς πω που (δεν) τον μάθαμε, παιδιά. Τιτλοφορώ έτσι την ιστορία που θέλω να μοιραστώ μαζί σας για αισθητικούς λόγους.  Αρχικά, είχα μπει στον πειρασμό να την ονομάσω με τους γλαφυρούς νέο- ελληνικούς όρους «αβαβά» και «κοκοκό» (λέμε π.χ. το πεναλτάκι έγινε αβαβά, ενώ ήταν καθαρό το θάψανε, ή ο εκπρόσωπος τύπου για το συγκεκριμένο ζήτημα έκανε «κοκοκό», δηλαδή έκανε ότι δεν καταλαβαίνει), τελικά όμως επέλεξα μία πιο κόσμια ονομασία.

Ήταν λοιπόν κάποτε ένας καθηγητής, που ερχόταν στα συνέδρια και έλεγε ότι από όλο το δίκαιο είχε στηρίξει όλη του την δικηγορική του καριέρα μόνο σε δύο άρθρα το 933 και το 938 του σχετικού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, τον οποίο μάλιστα δίδασκε. Ο συχωρεμένος ο πατέρας μου, που είχε μεγάλο σεβασμό για τους πανεπιστημιακούς, τού εφιστούσε διαρκώς την προσοχή: «Μη τα λες αυτά, αδικείς τον εαυτό σου, ντροπιάζεις την επιστήμη σου.» «Κι όμως, αγαπητέ μου, έτσι είναι», απαντούσε. «Αυτά τα δύο άρθρα εφαρμόζω όλη μου τη ζωή. Προσβάλλω κατασχέσεις με το 933 και παίρνω αναστολή πλειστηριασμού με το 938». Κι ύστερα καβαλούσε το μηχανάκι και έφευγε.

Τα χρόνια πέρασαν, ασχολήθηκα με άλλους κλάδους του δικαίου, αλλά κρατούσα πάντα ζωηρή τη μνήμη αυτών των δύο διατάξεων, μαζί με την άλλη γραφική διάταξη του Αστικού Κώδικα περί εκμετάλλευσης της ανάγκης, κουφότητας ή απειρίας του άλλου (179 Α.Κ.), ώστε να βαυκαλίζω τον εαυτό μου ότι δεν έχω ξεχάσει και τους άλλους κλάδους του δικαίου. Μια μέρα είδα στο φέισμπουκ της συζύγου ότι είχε σηκωθεί σούσουρο και κουρνιαχτός σε κάποια δικηγορική ομάδα για το αγαπημένο μου, τόσο βασικό και απαραίτητο άρθρο 938. Τι έγινε ρε παιδιά, έγινε κατολίσθηση κι έπεσε κάνας βράχος, που λέει κι ο Σαββόπουλος; Μαθαίνω λοιπόν ότι τώρα πια επιτρέπεται να πάρεις αναστολή του πλειστηριασμού μόνο αν έχεις ασκήσει ένδικο μέσο, που σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση από ελληνικά σε ελληνικά ότι σε όλη τη διάρκεια της πρωτόδικης διαδικασίας, ενώ έχεις προσβάλει την κατάσχεση και πριν φτάσεις στην έφεση, πολύ απλά δεν παίρνεις αναστολή. Κι αν εν τω μεταξύ γίνει ο πλειστηριασμός; Εκεί τα στόματα παραμένουν κλειστά.   Το θέμα είναι πολύ σοβαρό, η κοροϊδία πολύ εμφανής, η αγανάκτηση αυθόρμητη, το σιχτίρισμα πηγαίο, παρ’ όλα αυτά όμως διέγνωσα και μία περίεργη «ομερτά» συναφώς, αφού η αδικία, που προκαλεί το άρθρο, είναι τόσο ακραία και κραυγαλέα, ώστε θα έπρεπε να είχε γίνει τουλάχιστον επανάσταση. Πώς ακρωτηριάστηκε έτσι το 938 και γιατί αυτό περνάει σχεδόν στο «ντούκου»;

Είπα να ερευνήσω το θέμα και τι βλέπω; Το άρθρο αυτό είχε ΕΝΤΕΛΩΣ καταργηθεί εδώ και πολλά χρόνια (με ένα νόμο και ένα άρθρο). Τόσα χρόνια ακούγαμε για τα Funds, για ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, κάποιοι διαμαρτύρονταν, έσπαγαν γραφεία συμβολαιογράφων κ.λπ., κανείς όμως δεν ανασήκωσε το χαλί για να αναδείξει τον ελέφαντα. Κανείς δεν αναρωτήθηκε τι απέγινε εκείνη η κατακαημένη διάταξη. Μα κανείς να μη την έχει δει, κανείς να μη την έχει ακούσει, όπως έλεγε ο Σολωμός για την Αγνώριστη!

Για να το πούμε πιο λαϊκά, σκύλος είναι, γάτα είναι, και πόσα συνέδρια θα έπρεπε άραγε να είχαν οργανωθεί (όχι μόνο συνταγματολόγων, αλλά και δικονομολόγων) για την κατάργηση μίας τόσο θεμελιώδους διατάξεως; Και φτάσαμε στους σημερινούς πλειστηριασμούς, όπου ο καταργήσας κατηγορεί τον μισο – επαναφέροντα τη διάταξη (το σωστό είναι επανενεγκόντα, αλλά άστο καλύτερα) για κοινωνική αναλγησία. Βέβαια ο μισο – επαναφέρων έχει το πλεονέκτημα ότι κανείς δεν περίμενε κάτι περισσότερο από αυτόν, ενώ ο καταργήσας έχει τη «δικαιολογία» ότι τον ανάγκασαν άλλοι. Όμως ο μεν μισο – επαναφέρων δεν μπορεί εν προκειμένω να επικαλείται ως άλλοθι ότι το μεταγενέστερο ήμισυ είναι καλύτερο από το προηγούμενο τίποτα, ο δε καταργήσας δεν μάς λέγει τι θα γίνει αν και πάλι οι ξένοι τον εξαναγκάσουν (σε τι και μέχρι πού;)

Και το δίδαγμα της ιστορίας; Επαληθεύεται η άποψη ότι στην Ελλάδα, οποιοδήποτε θέμα λίγο το ξύσεις τρυπώντας τα φεουδαρχικά στεγανά, βγαίνουν πράγματα πίσω από τους τοίχους που κανείς δεν είχε φανταστεί.  Η ομερτά έχει πέσει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας (του Νότου) σαν παχύ χιόνι και αδιαπέραστη πάχνη καλύπτοντας και καθοδηγώντας πολλά ζητήματα, και το μόνο μέσον που έχουμε για να ξεχωρίσουμε την αλήθεια από το ψέμα και για το τι πρέπει εκάστοτε να γίνει είναι η κοινή λογική.        

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΓΙΑΚΟΥΜΗΣ

ΕΦΕΤΗΣ Δ.Δ.