ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ, “ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ” ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΣΠΑΧΗ.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
Κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2022 από τις εκδόσεις «Δρόμων» η νέα ποιητική συλλογή του μέλους του Κύκλου Ελλήνων Λογοτεχνών Δικαστών Οδυσσέα Λ. Σπαχή που έχει τίτλο «Το Εκκρεμές της Σιωπής». Η ποιητική αυτή συλλογή είναι αφιερωμένη «σ’ όλους όσοι αφέθηκαν σιωπηλοί κι εγκαταλελειμμένοι μέσα σε στρατόπεδα, νοσοκομεία, γηροκομεία και καταυλισμούς προσφύγων.»
Στο οπισθόφυλλο της μνημονευόμενης ποιητικής συλλογής αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Από την περίοδο της παρρησίας στα ομηρικά έπη έως τους χρόνους του θάρρους της γνώμης στην εκκλησία του Δήμου, ο Λόγος (ως άρνηση της σιωπής) ήταν το χαρακτηριστικό του ελεύθερου φρονήματος. Η σιωπή, όμως, αργότερα αξιολογήθηκε κι ως τ’ αντίθετο της ασύνετης κι άχρηστης φλυαρίας ή ως έκπληξη μπροστά σ’ αυτό που εκτυλίσσεται ως θαύμα και τιτλοφορείται Κόσμος. Η σιωπή μερικές φορές συνοδεύει την ταλάντωση ανάμεσα στην οδύνη και την ευφορία. Άλλοτε αντικαθιστά το Λόγο, του οποίου η εκφορά είναι αδύνατη. Και συχνά συντροφεύει την αμηχανία μπροστά στο δέος του κάλλους.»
Σ’ αυτή τη συλλογή του ο Οδυσσέας Λ. Σπαχής ανακηρύσσει τη σιωπή ως το κεντρικό πυρήνα της ποιητικής αφήγησής του. Επιδιώκει ν’ αποδώσει στους αναγνώστες τη σημασία της σιωπής, η οποία μπορεί ν’ ακούγεται μέσα από την αμφισημία ή την πολυσημία της. Προσπαθεί, επίσης, με τα ποιήματά του ν’ αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο μερικές φορές η σιωπή μετουσιώνεται σε υψηλής ποιότητας βίωμα πολιτισμού και συναισθήματος. Η σιωπή, άλλωστε, κατέχει διαχρονικά μια ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς οι αλαλίες, οι αφωνίες, οι αποσιωπήσεις μερικές φορές επηρεάζουν τόσο καταλυτικά όσο και ο λόγος. Η σιωπή χρωματίζει το βίο ανάλογα με το χρόνο και τον τρόπο εμφάνισής της και «εκφράζει» τα νοήματα της επιφύλαξης, της αγωνίας, του δέους, της άμυνας κ.λπ. Μέσα από την ποίηση παίρνουν σχήμα μνήμες, όνειρα, επιθυμίες, λύπες, αγωνίες, προσδοκίες για χαρά και δημιουργία που παραμένουν κρυμμένα στην επικράτεια της σιωπής και περιμένουν ν’ αναδυθούν με τον ποιητικό λόγο. Η ποίηση, εξάλλου, πάντοτε επιζητούσε με τον ήχο των φθόγγων να εκφράσει «το σιωπηλό κόσμο», ο οποίος συνδιαλέγεται μόνο μ’ εκείνον που έχει την διαισθητική ικανότητα να τον αφουγκραστεί. Υπό το φως αυτών των προβληματισμών γίνεται κατανοητή και η συγκινητική αφιέρωσή του συγγραφέα στον παππού του Κωνσταντίνο Σπαχή με τίτλο «Σιωπηλός Χαιρετισμός».