ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΗ ΟΜΟΡΦΙΑ

Πόλη μυριάκριβη αγαπημένη
κορώνα στου Βοσπόρου τα νερά,
η κάθε ώρα σου μαρμαρωμένη,
κοιμισμένη ομορφιά…

Η θλίψη από τα πάθη σου τα περασμένα
στοιχειώνει τείχη απάτητα, κρυφά.
Σαγήνη τύλιξε των Κωνσταντίνων την Πόλη
απόκοσμο, παλιό τραγούδι των Σειρήνων.

Από Σελήνη και Ήλιο νανουρισμένη,
στα μάτια αστέρια τρεμοφέγγουν άπειρα,
παραμυθιού Βασιλοπούλα μαγεμένη,
ονειρεύεσαι να χαρείς σαν Καλλιπάτειρα.

Φθάνω στου Κεράτιου την αλυσίδα,
φοράω καταπράσινα γιαλιά,
για να κρατήσω πάντα την ελπίδα,
μη μου ξεριζώσουν την καρδιά…

————————————————