ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΝΕΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ
Ο Κύκλος Ελλήνων Λογοτεχνών Δικαστών γεννήθηκε, επισήμως πλέον και αποτελεί πρωτότυπη έμπνευση και πνευματική αφετηρία, που αφορά τη λογοτεχνία στο δικαστικό κόσμο. Ένα κόσμο που χαρακτηρίζεται από υψηλή επιστημονική και πνευματική στάθμη, με θεμελιώδη πολυεπίπεδη συμβολή στην Πολιτεία μας.
Σχετικό είναι και το ευγενές και ενθαρρυντικό σχόλιο του συναδέλφου μας, επιτίμου Αντεισαγγελέα του Α.Π., Βασ. Παπαδάκη, επί της Ιστορικής μας Διακηρύξεως της 19/12/2016, που μας συνεχάρη θερμά και ευχήθηκε να ανθίσει η όμορφη προσπάθειά μας και να δώσει χαρά και καρπούς δημιουργίας στο αγαπημένο μας δικαστικό σώμα, προσθέτοντας ότι με την ίδρυση του Κύκλου, πληρώθηκε ένα κενό « που το νοιώθαμε όλοι ως έλλειψη λίγο ανεξήγητη από χρόνια».
Μπορεί, προς το παρόν, να μην είμαστε πολλοί, όμως ο λογισμός μας ατενίζει κορυφές και η δυναμική μας εξακοντίζει τα μηνύματά μας σε μακρινούς ορίζοντες. Η σημερινή εποχή της κρίσεως, κυρίως ηθικών αξιών, επισημαίνει όσο ποτέ άλλοτε , τη μεγάλη σημασία της επένδυσης σε πνευματικές αξίες, που θα καθορίσουν και θα κρατήσουν καθαρή την ψυχή μας και δίκαιη την κρίση μας.
Οι περιστάσεις απαιτούν, όχι μόνο να σταθούμε κοντά στον συνάνθρωπό μας, αλλά, να υψώσουμε λόγο που να αγγίζει την ψυχή του. Και τούτο μπορεί να γίνει μόνον έχοντας ως αρχές, την αξιοπρέπεια, το σεβασμό, την καλοσύνη και την προσφορά.
Σε αυτό τον προσανατολισμό θα κατευθύνουμε τις δυνάμεις μας και θα επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας. Η επιδίωξη των σκοπών του Κύκλου επιτυγχάνεται μόνο με την συλλογική προσπάθεια η οποία απαιτεί ομοψυχία και ομοφωνία.
Η ποίηση γεννιέται μέσα μας, όταν αφυπνισθεί η συνείδησή μας. Γεννιέται και αναπτύσσεται μέσα από τη διαλεκτική με τον εαυτό μας και με τους άλλους, από την επαφή μας με τη φύση και από την επικοινωνία μας με το Θεό.
Αυτή η εσωτερική ανάγκη είναι ασυγκράτητη και απαιτητική, τόσο, που επιβάλλει το χρέος στους μυημένους, να εξωτερικεύσουν τις σκέψεις τους, να δημιουργήσουν μνημεία γραφής και λόγου. Δεν είναι απαραίτητο οι σκέψεις αυτές να κοινοποιηθούν. Η επιτακτική ανάγκη είναι να βρουν διέξοδο από το νου, να διατυπωθούν και ενδεχομένως να αποτυπωθούν. Μπορεί να μένουν για χρόνια κρυμμένες στα μυστικά μονοπάτια της ψυχής ή σε ξεχασμένα, απ’ της καθημερινότητας τη θλίψη, κιτρινισμένα φύλλα, που όμως αποκαλύπτονται, όταν ξαναγυρίζουμε στην αρχή, τότε, που τα ιερά πρόσωπα της Μητέρας και του Πατέρα, φώτιζαν την ψυχή και τα λόγια τους ήταν τεράστιες γέφυρες που μας πήγαιναν ψηλά. Έτσι βίωσα την ποίηση απ’ τα εφηβικά μου χρόνια και την κράτησα ευλαβικά στην καρδιά μου, να με φωτίζει και να με ζεσταίνει.
Με τον Δημήτρη Ορφανίδη ξεκινήσαμε μαζί την πορεία μας στο Δικαστικό Σώμα. Από την πρώτη στιγμή « συνεννοηθήκαμε ». Προφανώς, οι ποιητικές μας ροπές συνήργησαν και η επικοινωνία μας ήταν εξ’ αρχής αρμονική και δημιουργική. Ο Δημήτρης είναι εύστοχος και επιδιώκει να προσεγγίζει και να εμβαθύνει με διακριτικότητα, ενίοτε συνοδευόμενη από αυτοσαρκασμό και καλλίγραμμες χιουμοριστικές διατυπώσεις. Οι συζητήσεις μας, πέρα από διασκεδαστικές ήταν διεισδυτικές, ανατρεπτικές και πλούσιες σε ανταλλαγές γνώσεων και απόψεων. Έτσι κύλισε ο πρώτος καιρός και μετά από χρόνια ξαναβρεθήκαμε στο Εφετείο της Αθήνας. Οι συζητήσεις μας ξανάρχισαν, στην αίθουσα του 7ου ορόφου με μεγαλύτερη ένταση πλέον, αφού η σοφία του χρόνου, είχε ανεβάσει τη στάθμη των υδάτων του ποιητικού μας γίγνεσθαι. Εκεί γεννήθηκε η ιδέα του Κύκλου.
Όταν ο Δημήτρης άκουσε την πρώτη μου σκέψη για τον Κύκλο Λογοτεχνών Δικαστών, είδα στα μάτια του την ψυχή του να χαμογελά. Τα πανιά μας ήδη φούσκωναν με προσδοκίες και ο λογισμός μας ανυπομονούσε να καθορίσει τις εξελίξεις. Έκτοτε, προσηλωθήκαμε στο στόχο μας, ενώ η ενθουσιώδης ανταπόκριση αρκετών συναδέλφων, δυνάμωνε όλο και περισσότερο την πίστη, ότι μέσω του Κύκλου θα βελτιώναμε το ήθος και το πνευματικό μας επίπεδο και κυρίως θα γνωρίζαμε τον Άνθρωπο που κρύβεται στις άγνωστες γωνιές της ψυχής μας.
O Κύκλος προσανατολίζεται στη λογοτεχνία. Η λογοτεχνία και οι εικαστικές τέχνες δεν είναι « προβολή προς τα έξω», είναι εσωτερικός στοχασμός. Ο καθένας εκθέτει τα πιο προσωπικά κομμάτια του εαυτού του σε «κοινή θέα», αποκαλύπτοντας τις πραγματικές του προθέσεις. Η λογοτεχνία έχει την πνευματικότητα της εξομολόγησης και γι’ αυτό είναι λυτρωτική και εξαγνιστική.
«Ότι καλύτερο έχουμε στην καρδιά καλύτερα να το κρατάμε μυστικό και ανεπίδοτο, ώστε να παραμένει άφθαρτο» συλλογίζεται ένας συγγραφέας. Εγώ θα έλεγα, ότι καλύτερο έχουμε στην καρδιά, είναι δώρο Θεού, φτιαγμένο από αγάπη, όνειρα και ελπίδες, των γονιών μας και δικά μας, ποτισμένο με δάκρυα, αγιασμένο με ευχές.
Ότι καλύτερο έχουμε στην καρδιά μας δεν ανήκει μόνο σε μας, οφείλουμε να το προσφέρουμε άπλετα και ανεπιφύλακτα. Οφείλουμε να το προσφέρουμε στην οικογένειά μας και στους συνανθρώπους μας. Ότι καλύτερο έχουμε στην καρδιά, γίνεται άφθαρτο μόνον όταν καθίσταται ωφέλιμο για πολλούς, όταν το μοιραζόμαστε με τους συνοδοιπόρους μας. Ο άνθρωπος κυριαρχείται από την αρχή της συλλογικής συνείδησης και είναι προορισμένος να προσφέρει αγάπη και καλοσύνη και μόνο μέσα από αυτή τη νομοτελειακή πορεία φθάνει στην πνευματική του ολοκλήρωση.
Ολοκληρώνω με την ευχή να μην χάσουμε ποτέ την πίστη μας και η έμπνευση αυτή, για την οποία αισθάνομαι πραγματικά υπερήφανος, να καταστεί ωφέλιμη και διαχρονική και να χαράσσει πάντοτε τις ιδανικές συντεταγμένες προσανατολισμού του πνεύματός μας.
Αθήνα 25 Φεβρουαρίου 2018
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΕΛΙΣΣΙΝΟΣ Ε Φ Ε Τ Η Σ
Πρόεδρος Προσωρινού Ιδρυτικού
Δ.Σ. ΚΥΚΛΟΥ
ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ